Wilgen
Psalmen 137:1-6. Wat heb jij in de wilgen gehangen?
1 Aan de rivieren van Babel,
daar zaten wij treurend
en dachten aan Sion.
2 In de wilgen op de oever
hingen wij onze lieren.
3 Daar durfden onze bewakers
te vragen om een lied,
daar vroegen onze beulen:
‘Zing voor ons
een vrolijk lied uit Sion.’
4 Hoe kunnen wij zingen
een lied van de HEER
op vreemde grond?
5 Als ik jou vergeet, Jeruzalem,
laat dan mijn hand de snaren vergeten.
6 Laat mijn tong aan mijn gehemelte kleven
als ik niet meer denk aan jou,
als ik Jeruzalem niet stel
boven alles wat mij verheugt.
Jeruzalem, wij treuren om de pijn die jij moet lijden.
Vandaag een treurige Psalm. Het volk van God, al zo lang in ballingschap levend, verlangt naar Jeruzalem. Waar ze anders zoveel plezier beleven aan het zingen van liederen, hebben ze hun lieren in de wilgen gehangen. Ze kunnen niet meer genieten, alleen maar treuren.
Is er soms iets dat jij graag doet, maar wat je, om wat voor reden dan ook, in de wilgen hebt gehangen?
Een paar jaar geleden kwam ik tot de ontdekking dat ik helemaal geen tijd meer had voor de dingen waar ik blij van werd. Zingen, liedjes schrijven, vissen, een lekker stuk fietsen en tijd nemen om de Heer te zoeken. Mijn vijand was niet Babel, maar de tijd. Hoe is die vijand verslagen? Door tijd te maken. Ik ben een dag minder gaan werken. Dat betekende ook een dag minder verdienen, maar dat bleek niet op te wegen tegen de energie die ik kreeg van weer de dingen doen waar ik blij van werd. Ik haalde de piano, mijn hengels, mijn ligfiets en de Bijbel uit de wilgen en ging meer tijd investeren in het gebruik ervan. Dat heeft me goed gedaan. Geld is niet alles.
Wat hangt er bij jou in de wilgen? Welke vijand is daar de oorzaak van? Wat moet er gebeuren om daar verandering in te brengen?
Reacties
Een reactie posten