Spelonk

Psalmen 142:1-3. In welke ‘spelonk’ heb jij weleens gezeten en wat was toen je roep naar God?

1 ‭‭Een kunstig lied van David, een gebed toen hij in de spelonk was. 

‭‭Luid roep ik tot de ‭HEER‭, 

‭luid smeek ik de ‭HEER‭ om hulp,

‭‭ 2 ‭‭‭ bij hem stort ik mijn hart uit, 

‭bij hem klaag ik mijn nood. 

‭‭ 3 ‭‭‭Ik ben ten einde raad, 

‭u kent de weg die ik moet volgen, 

‭u weet dat op mijn pad 

‭een strik verborgen ligt.

‭‭ 

Ik wil zijn in de schuilplaats van de Allerhoogste.

De roep van David vanuit de spelonk waarin hij zat, op de vlucht voor Saul. Opvallend dat in vers 1 gesproken wordt over een luide roep. Kennelijk zat David diep verscholen in de spelonk, zodat zijn belagers hem niet konden horen. Of hij wist zich zo veilig bij God dat het Hem niets kon schelen dat zijn belagers hem konden horen. In elk geval was hij ten einde raad. 

Ik ben zelf nog nooit letterlijk een spelonk ingevlucht omdat ik ten einde raad was. Wel zijn er momenten geweest dat ik in de spelonk van van eigen denken wegvluchtte, diep verscholen voor mensen om mij heen, omdat ik ten einde raad was in mijn strijd tegen steeds weer terugkerende worstelingen tegen angst en zonden:

* Mensenvrees.

* Angst voor conflicten.

* Onreine gedachten.

* Hoogmoed en trots.

* ...........

Vul maar in wat jou worstelingen in de verborgenheid van jouw denken zijn en roep ze uit naar God. Luidkeels, laat maar horen. Uit die spelonk van je eigen denken. Dat heeft mij in mijn leven geholpen om vrij te worden. Zoek een betrouwbare broeder of zuster aan wie je je verhaal kwijt kunt, zodat het niet langer in die spelonk van je denken zit. Dat geeft vrijheid! Uit de spelonk van je eigen denken in de schuilplaats van de Allerhoogste.