Mijn zoon

Spreuken 31:2. Wat zeg ik tegen mijn kinderen?

‭2‭ ‭Mijn zoon, die ik gedragen heb, 

‭mijn zoon, voor wie ik geloften heb gedaan, 

‭wat zal ik je zeggen?‭

Mijn zoon

‘Mijn zoon’! Woorden die voor mij een diepere betekenis hebben waar ik al eerder over geschreven heb. Vandaag komt het weer terug, met het verlangen om dit door te geven aan mijn kinderen. Mijn zoons en dochter. Eigen vlees en bloed voor wie wij geloften gedaan hebben toen we ze als klein kind aan God hebben opgedragen. Dit wil ik tegen jullie zeggen:

Spreuken 4:20-21, NBV

‭20‭ ‭Mijn ‘zoons en dochter’; heb aandacht voor mijn woorden, 

‭geef aan mijn uitspraken gehoor.‭ ‭21‭ ‭Houd ze steeds voor ogen, 

‭bewaar ze in het diepste van je hart.‭

Deze tekst kreeg ik aan het begin van de reveilleweek in 2015. In die week gebeurde het volgende:

‘Dinsdagmiddag ging ik naar het pastoraat om mijn hart te luchten over de gemeente, mijn huidige werk en de passie om Jezus te volgen en te zijn en gaan waar Hij wil dat wij zullen zijn/gaan. Ik heb mijn verhaal aan Maarten en Janet (de pastorale werkers) verteld en het bleek dat Maarten dezelfde dingen had meegemaakt. Zijn verhaal was er dus een van herkenning en dat bemoedigde me. Met name wat hij zij over het loslaten van de ideeën en plannen, om vervolgens te ontdekken dat na enkele jaren God de zaak in gang zette en hij kon aansluiten.

Als afsluiting van het gesprek baden ze voor me en noemde Maarten me in zijn gebed 'zoon' (bekeken vanuit God). Op dat moment werd ik geëmotioneerd. Dat raakte me, maar ik kon niet goed plaatsen waarom. Natuurlijk, ik had de tekst aan het begin van de week ontvangen die begon met 'mijn zoon', maar waarom de emotie?

Ik heb het gedeeld met Maarten en Janet en ging terug naar de caravan. Daar vertelde ik Ineke het verhaal en die herkende het meteen. Ze zei: "Jij noemt Ralph en Lennart regelmatig 'zoon', maar er is niemand die dat ooit zo tegen jou gezegd heeft." Daarmee doelde ze op het verongelukken van mijn vader.. Ik heb dus een hemelse Vader die mij 'zoon' noemt. We hebben samen heerlijk gehuild. Later in de week vielen ook de andere vragen die ik had hierdoor op zijn plaats en kon ik daarbij de koppeling leggen naar de Bergrede die centraal stond. Houdt een Vader niet van zijn zoon en zorgt Hij niet voor Hem, zoals hij zorgt voor de vogels en de lelies?

 Laat ik nu maar acht slaan op zijn Woord en daar naar leven. En vertrouwen op mijn hemelse Vader.’

Geliefde zoons en dochter. Deze twee laatste zinnen wil ik tegen jullie zeggen. Dat is een boodschap die mama en ik jullie altijd doorgegeven hebben, met vallen en opstaan. Het geeft richting en inhoud aan je leven en maakt dat je tot je bestemming komt. Geen gemakkelijke weg, daar kan ik van getuigen, maar ik zou voor geen goud een andere willen bewandelen. 

Van jullie vader die heel veel van jullie houdt😘😘😘