De weg
Spreuken 30:18-20. Welke weg bewandel jij?
18 Drie dingen zijn te wonderlijk voor mij,
vier dingen kan ik niet bevatten:
19 de vlucht van een arend hoog aan de hemel,
het glijden van een slang over de rots,
de vaart van een schip op volle zee,
de weg van een man naar een meisje.
20 Ziehier de houding van een overspelige vrouw:
ze doet alsof ze eet en haar mond afveegt,
en ze zegt: ‘Ik heb niets verkeerds gedaan.’
Behoed mij o God.
Ik moest hem wel een paar keer lezen voordat ik door had wat de rode draad in deze verzen is. Je komt er achter wanneer je de NBG vertaling leest.
Spreuken 30:18-20, NBG
18 Deze drie dingen zijn mij te wonderlijk, ja, vier begrijp ik niet:
19 de weg van de adelaar langs de hemel en
de weg van de slang op de rots,
de weg van een schip in volle zee en
de weg van een man bij een jonge vrouw.
20 Zo is de weg der overspelige vrouw: zij eet, veegt haar mond af en zegt: Ik heb geen kwaad gedaan.
Vier wegen die ook mij te wonderlijk zijn, die ik niet begrijp.
De weg van de arend is de weg die de Geest van God wil gaan. Zwevend op de wind, gedragen door de Geest. Een arend die de jongen het nest uit gooit wanneer het tijd is om zelf te gaan vliegen, maar ze ook opvangt wanneer dat niet meteen lukt. God, die ons soms een stevige por geeft om in vertrouwen te gaan leven vanuit de kracht van de Geest. God, die ons dag aan dag draagt. Wonderlijk en niet te bevatten.
Psalmen 68:19, NBV
19 Geprezen zij de Heer, dag aan dag,
deze God draagt ons en redt ons, sela
De weg van de slang, de duivel, die rechtstreeks naar de afgrond leidt. De slang, die wilde heersen over de Rots, Jezus Christus, maar zelf overwonnen is. De kracht van het Woord van God. De slang, die uiteindelijk zelf voor eeuwig zal verdwijnen in de afgrond. Wonderlijk en niet te bevatten dat er mensen zijn die niet voor de weg van de arend kiezen, maar bewust of onbewust de weg van de slang bewandelen. Lijkt lekker veilig, maar er wacht je verdriet.
Psalmen 16:1, NBV
1 Een stil gebed van David (en van Karsten David)
Behoed mij, God, ik schuil bij u.
De weg van een schip in volle zee is de weg van de gemeente hier op aarde. Een tijd geleden werden we als gemeente bepaald bij het beeld van het schip. Al 2000 jaar vaart de gemeente op de woeste zee die de aarde is. Machten en krachten van de duisternis doen er alles aan om het schip te laten zinken, maar dat gaat niet lukken, want het is God die het schip, de gemeente, leidt. Luister maar wat de Psalmen er over zeggen:
Psalmen 77:19-20, NBV
19 Door de zee liep uw weg,
door de wijde wateren uw pad,
maar uw voetsporen bleven onzichtbaar.
20 U leidde uw volk als een kudde
door de hand van Mozes en Aäron.
De weg van een man naar een meisje laat zien hoe God het bedoeld heeft als het gaat om een intieme relatie. Jongen/meisje, man/vrouw, bruid en Bruidegom. Gods intieme relatie met de gemeente, de bruid, in zijn Zoon Jezus Christus, de Bruidegom. Een groot geheimenis van volmaakte liefde. Wonderlijk en niet te bevatten.
1Corinthiërs 13:12-13, NBV
12 Nu kijken we nog in een wazige spiegel, maar straks staan we oog in oog. Nu is mijn kennen nog beperkt, maar straks zal ik volledig kennen, zoals ik zelf gekend ben. 13 Ons resten geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de grootste daarvan is de liefde.
Daar lijnrecht tegenover staat de weg van de wereld als het gaat om intimiteit. De weg van ontrouw, ontucht, leugen en het verdraaien van de waarheid. Hier is niks wonderlijks aan wat niet te bevatten is. Dit is een weg die je zeker niet moet bewandelen. Een weg waar we ons als gemeente voor moeten behoeden, individueel en als groep. Een doodlopende weg. Daarom het lied van vandaag:
Psalmen 16:1-4, NBV
1 Een stil gebed van David.
Behoed mij, God, ik schuil bij u.
2 Ik zeg tot de HEER: ‘U bent mijn Heer,
mijn geluk, niemand gaat u te boven.’
3 Maar tot de goden in dit land,
de machten die ik vereerd heb, zeg ik:
4 ‘Wie u volgt, wacht veel verdriet.’
Ik pleng voor hen geen bloed meer,
niet langer ligt hun naam op mijn lippen.
Reacties
Een reactie posten