Houding

Romeinen 14:13-17. Waarom worden we opgeroepen geen aanstoot te geven en ons niet te ergeren?

13 Laten we elkaar daarom niet langer veroordelen, maar neem u voor, uw broeder en zuster geen aanstoot te geven en hun niet te ergeren. 14 Omdat ik één ben met de Heer Jezus weet ik, en ben ik ervan overtuigd, dat niets op zichzelf onrein is, maar dat iets onrein is voor wie het als onrein beschouwt. 15 Als u dus uw broeder of zuster kwetst door wat u eet, handelt u niet langer overeenkomstig de liefde. Laat hen voor wie Christus gestorven is niet verloren gaan door het voedsel dat u eet. 16 Breng het goede dat God u schenkt geen schade toe, 17 want het koninkrijk van God is geen zaak van eten en drinken, maar van gerechtigheid, vrede en vreugde door de heilige Geest.

Het wel of geen aanstoot geven is altijd een lastig punt, omdat je je begeeft op het terrein van eigen waarden en normen. Die kunnen op hun beurt overtuigingen worden en zelfs principes die uiteindelijk kunnen leiden tot nieuwe geboden die je jezelf oplegt of zelfs ook anderen.
Paulus leert ons hier dat het helemaal geen ramp is als je eigen waarden en normen hebt t.a.v. het uiting geven aan je geloof, maar als dat tot gevolg heeft dat anderen die Jezus nog niet persoonlijk kennen juist afhaken, moet je je afvragen of je wel handelt vanuit liefde. Persoonlijk win ik liever iemand voor Jezus door wat minder principieel te zijn dan dat mensen juist afhaken door mijn principiele houding. Waar ligt daarbij de grens? "Laat iedereen zijn eigen overtuiging volgen", zegt vers 5 van dit hoofdstuk. Laten we het daar maar op houden.